2023

Nishikawa’s analoge films verkennen vaak het proces van filmmaken zelf. Light, Noise Smoke and Light, Noise, Smoke toont een bedrieglijk complex samenspel tussen opnames van vuurwerk tijdens een zomerfestival en de sonische afdrukken die dezelfde beelden achterlaten op de optische soundtrack.

Saleh Kashefi is een Iraanse filmmaker die zijn toevlucht heeft gezocht in Zwitserland. Vanuit een verlangen om “een rol te spelen” in de Iraanse opstand besluit hij Ali Khamanei, de Opperste Leider aan te vallen, omdat “die elke seconde van [zijn] leven heeft beïnvloed”. 

Dit korte video essay, gemaakt op vraag van het Singapore Art Museum, onderzoekt hoe Palestijnse gamers het leven onder koloniale bezetting nabootsen in Los Santos, als een virtuele proxy van de staat Palestina.

In plaats van een rechttoe rechtaan verhaal over skaters, ontpopt Cul-de-Sac zich als een op skateboards geïnspireerde film. Het skateboard is de drijvende kracht, die zowel de personages als de kijkers aanspoort om na te denken over het leven.

Op een film zoals Levi Stoops’ Drijf kan je je niet voorbereiden, en dat is maar goed ook. De animatiefilmer zelf spreekt de stem in van personage Jeremy, Anemone Valcke is Aurora. Het naakte koppel is verdwaald op zee en drijft op een kleine boomstam over de uitgestrekte oceaan. 

De Beule’s anekdotische documentaire schetst een braaf maar inspirerend portret van een specifieke plek en haar inwoners. Het Griekse Mykines ligt in de schaduw van een archeologische site. De inwoners denken er na over hun relatie met de ruïnes, terwijl de toeristen voorbij slenteren, en de stenen onder hun voeten langzaam afbrokkelen.

Met zijn eerste korte film Daydreaming So Vividly About Our Spanish Holidays sleepte de Spaanse Christian Avilés meteen een nominatie voor de European Film Awards in de wacht. De kleurrijke 16mm laat het eiland Mallorca eruit zien als een kinderspeeltuin, waarbij het stralende kleurenpalet ook aandoet als een bevreemdende vernislaag. Achter al die zomerse pracht en praal schuilt iets donker en uncanny.

Het Brussels Porn Film Festival werd in het leven geroepen om meer erkenning voor de impact van pornografie op de filmgeschiedenis te verkrijgen. Op het programma staat alternatieve porno van diverse pluimage, waaronder dit korte werk waarin de Colombiaanse visuele kunstenaar Marco Antonio Nunez zijn erotische fantasieën bij elkaar knutselt.

Een groep kinderen komt in een wijk in de Turkse stad Mardin samen in de Sirkhane Darkroom Workshop voor analoge fotografie. Asli Baykal registreert hun ogenschijnlijke zorgeloosheid terwijl ze leren over de mysteries van fotografie.

In A Kind of Testament botst een jonge vrouw via het internet op animaties die duidelijk zijn gemaakt op basis van haar privé-selfies. Vuillemins vlijmscherpe animatiefilm fileert sociale media en digitale persona’s en stelt belangrijke vragen over privacy en voyeurisme.

Mike komt weer thuis in Genk. Hij probeert zijn plaats te zoeken binnen de sociale dynamieken van zijn familie en vrienden. Het mijnlandschap in Genk zorgt voor ongewone mogelijkheden. In een postindustriële mijnstad onderzoekt de film masculiene dynamieken in een arbeidersfamilie. Terril beweegt tussen deze sociale codes en het landschap waarin ze zich manifesteren.

De Hongaarse Flóra Anna Buda kreeg maar liefst drie grote filmprijzen (in Cannes, Annecy en Sarajevo) voor haar dromerige korte animatiefilm 27. Daarin onderzoekt een jonge vrouw naar lieve lust haar seksualiteit. Op de achtergrond sluimert een socio-politieke boodschap over de verziekte huizenmarkt in Frankrijk.