Uitgelicht

Het is verleidelijk om de esthetiek van de Griekse filmmaker Jacqueline Lentzou, die al enkele jaren een begrip is binnen het kortefilmcircuit, te reduceren tot louter meanderend. Haar werk tast doorgaans wat in het rond, meer op zoek naar de texturen van haar protagonisten dan naar enige plot of narratieve logica. Lentzou is geïnteresseerd in de manier waarop het zonlicht door een vuil raam binnenvalt en hoe de gebroken stralen langzaam een huilend gezicht onthullen, niet zozeer in waarom er wordt gehuild.

Henri Bergson geloofde dat het fenomeen genaamd humor ontstond wanneer de materiële wereld tekortdeed aan onze spirituele aspiraties. Had hij lang genoeg geleefd om het werk van Chantal Akerman te zien, dan kon hij in haar films een bewijs van zijn stelling vinden. Niet alleen was Akerman een begenadigd metteuse en scène van Chaplineske slapstick-taferelen, ook hoe zij de romantische liefde toont is, door de kloof tussen wensdroom en al te menselijke realiteit, vaak een bron van onbedaarlijk gniffelen.

De Nederlandse digitale kunstenaar Nemo Vos aka Tibor de Jong creëert virtual reality-ervaringen die nog het best te omschrijven zijn als droomvluchten voor volwassenen. Zijn kunst neemt de kijker mee op een betoverende reis, waarbij die altijd in het ongewisse blijft over wat er in de volgende ruimte te wachten staat. 8 Miljard Ikken, zijn nieuwste en prijzenwinnende kortfilm, reflecteert op hoe we onze menselijkheid trachten te behouden in een steeds meer virtuele wereld.

In Old Child van Elettra Bisogno en Hazem Alqaddi schetsen droomachtige, onscherpe beelden de herinneringen van Hazem, die uit Gaza migreerde naar België. Halverwege de kortfilm, wanneer hij steile trappen af dendert, leren we dat Hazem een rolschaatser is. Meer dan een moment van kinderlijke vreugde middenin een stroom van complexere beelden en traumatische herinneringen die voor Hazem’s geestesoog verschijnen, symboliseert het rolschaatsen een verlangen naar beweging — in sterk contrast met de beperkingen op de bewegingsvrijheid van de Palestijnen in de context van hun koloniale bezetting.

Schrijver-regisseur Alice Brygo’s Ardent Other kijkt naar de teloorgang van Frankrijk. De film opent op woensdag 13 maart Shortscreen, Kortfilm.be’s jaarlijkse afspraak met genrecinema in samenwerking met Offscreen.

Meshes of the Afternoon werd tachtig jaar geleden opgenomen, maar de geesten die destijds deze cirkelvormige filmdroom teisterden zijn noch verouderd, noch verjaard. Maya Deren speelt slim met ontdubbeling, een vage droom-in-droom structuur en bizarre inserts van dagdagelijkse objecten.

Ena Sendijarević blijft in haar derde kortfilm trouw aan de rode draad die zich door haar jonge oeuvre spant: het diepgaand exploreren van gevoelens als ontwrichting en heimwee.

De Australische Charles Williams won met All These Creatures in 2018 de Gouden Palm in Cannes. Het portret van de geesteszieke Mal, vanuit het oogpunt van zijn gevoelige zoon Tempest, voelt authentiek aan en blijkt voor de regisseur hoogst persoonlijk.

De filmische brief L'escale, de nieuwste film van het Belgisch-Congolese collectief, werd recent bekroond op het kortfilmfestival van Oberhausen.

De technische uitdaging die de jonge Portugese filmmaker aangaat in zijn kortfilm Perpetual Night getuigt van onverbiddelijke bekwaamheid.

De Schots-Canadese animator Norman McLaren experimenteerde al van jongs af met verschillende filmtechnieken.

De eerste kenmerken van Michelangelo Antonioni's filmtaal zijn al terug te vinden in het vroeg neorealistische Gente del Po (1947).

Leed neemt verschillende vormen aan. Het filmisch essay Past Perfect duwt ons, vanuit een ontreddering, kopje onder het verleden in.

In The Vampires of Poverty uiten Luis Ospina en Carlos Mayolo kritiek op exportdocumentaires die ellende verheerlijken.

In deze klassieker bestudeert Jan Švankmajer de verschillende aspecten van ‘dialoog’, op ludieke en verrassend pessimistische manier.