Anamesa
Een sfeervolle documentaire over de connectie die drie vrienden delen met hetzelfde Griekse eiland. Door terug te blikken op hun opvoeding daar, hun bezoekjes, en hun verhuis, scheppen ze een beeld van hun beleving van die plek. Dit kan echter niet zonder zich ook vragen te stellen.
“Do you think you are ever going back?” Het is een van de weinige uitgesproken zinnen in Julian Schwandners vooral introverte en bijna woordeloze documentaire Anamesa. In dit visuele dagboek is het hoofdpersonage tevens ook de setting: een onbenoemd Grieks eiland waar verschillende mensen samenkomen. Drie daarvan zijn filmmaker Julian zelf, danser Maria, en Markos. Julian en Maria vertoeven er tijdelijk, in verschillende episodes. Ze komen er tot rust en zoeken er inspiratie op, het eiland als een soort uitgepuurde artistieke safe space. Markos, die er opgroeide, wil er vooral weg. Samen hunkeren ze naar de zomer. De melancholie dat het einde van het seizoen ook weer het einde van hun samenzijn betekent, is wat hen bindt.
‘Anamesa’ is Grieks voor ‘tussen’ of ‘in between’. Het eiland staat als liminal space symbool voor transitie; tussen water en vasteland, tussen rust en actie, tussen identiteit en vrijheid. Schwandner capteert momenten van verbinding tussen de personen die op deze plek resideren en trekt ook opvallende parallellen: van de lichaamscontrole van Maria tijdens een fysieke oefening, naar de gekalibreerde gevechtsbewegingen van Markos. Zelf manoeuvreert Schwandner tussen de mensen, als een grootst gemene deler.
Wat we niet echt te weten komen is wat de filmmaker bedoelt met dat “zijn vader hem weinig gaf, maar wel deze plek”. Is het een plaats waar hij, net als Maria, al sinds lange tijd komt? Of is het een habitat die hij nu zelf onderhoudt en openstelt voor anderen? En wat met de archiefbeelden van opgravingen? In dat opzicht blijft Schwanders werk wat doelloos hangen in de beelden en sferen van het mooie, zomerse, verbindende, vrije samenzijn. Zonder ons echt meer inzicht te geven in specifieke gevoelens, of antwoorden op te werpen. Ook dat alles blijft eerder in between.