L’Enfant aimé ou je joue à être une femme mariée
Met een overzichtstentoonstelling in Bozar en in CINEMATEK haar volledige oeuvre op het programma is Chantal Akerman deze lente alomtegenwoordig.
L’Enfant aimé ou je joue à être une femme mariée, een recent gerestaureerde korte film uit 1971, is veel minder bekend dan Jeanne Dielman. In de film zoekt een moeder steun bij een vriendin, geportretteerd door Akerman zelf die geen woord rept. Ze is een eigenaardige verschijning: hoewel aanwezig, onderneemt ze verder niets.
De kortfilm is een intiem portret van een jonge vrouw die doorheen dagdagelijkse routines reflecteert op haar familie- en seksleven, en op haar lichaam. Die spanning tussen het domestieke leven en innerlijke gevoelens zullen ook in later werk van Akerman belangrijke thema’s worden.
Ook Dis-moi, een middellange documentaire waarin Akerman met joodse vrouwen en overlevers van de Shoah praat, wordt die avond vertoond. De Nederlandse auteur Niña Weijers (Kamers antikamers, De consequenties) gaat in gesprek met kunstcriticus Joséphine Vandekerckhove, over haar eigen werk en dat van Akerman.
