“Beste grootmoeder, je zal verrast zijn mijn stem in jouw taal te horen…” Dit zijn de eerste woorden van een op tape ingesproken brief die nooit is verstuurd, maar die de Brusselse filmmaker wel in real time luidop afspeelt voor haar grootmoeder in Mahdia, Tunesië. In aanwezigheid van de camera veranderen de zinnen in een voice-over. Die transformeert op zijn beurt geleidelijk in een dialoog over talen, culturen en generaties heen.

Gestures bestaat uit een voortdurende dialoog tussen wat wordt getoond en wat verborgen blijft. Het werk richt zich op de gebaren en uitdrukkingen van een gecapteerde persoon. Het geluid van haar stem is de indicatie van een mogelijk verhaal, maar dat verhaal blijft fragmentarisch. De afstandelijke blik van de camera worstelt om een fundamenteel moment vast te leggen tussen moeder en dochter.

Saying Not Said toont twee moeder-dochterrelaties van immigranten van Filipijnse afkomst in Europa. De vier vrouwen, waaronder de kunstenaar, voeren op het scherm een dialoog, elk op een ander moment in hun leven. Terwijl de ene dochter de taal van haar moeder heeft geleerd, heeft de andere dat niet gedaan. De film is een persoonlijke poging om de intimiteit en kennis te traceren die voortkomen uit het verbale en non-verbale, het grammaticaal onjuiste en de onuitgesproken woorden.

Een poëtische documentaire in de vorm van een brief van een zoon aan zijn moeder, maar door haar aan hem voorgelezen. Wat begint als een poging om haar verhaal te vertellen, verandert langzaam in iets anders.