Mother Prays All Day Long
Verward door de Duitse bureaucratie en in dubio over haar seksualiteit, raakt Hoda, een Iraanse asielzoekster in Berlijn, emotioneel en seksueel verslingerd aan Magdalena, die beloofd heeft haar asiel te verzekeren door met haar te trouwen. Door veranderingen in Magdalena’s privéleven wordt het waarmaken van die belofte steeds complexer.
“Op 16 september 2023 was het een jaar geleden dat Mahsa Amini stierf, een dag die maanden van onrust en protesten in Iran zou veroorzaken. Een jaar later lijkt er nog niet veel veranderd te zijn. Wie kritiek heeft op het systeem, wordt nog steeds vervolgd. Natuurlijk komen deze protesten niet uit het niets, maar zijn ze het resultaat van bijna vijfenveertig jaar Islamitische Republiek en haar krachtige onderdrukking van de oppositie. Veel Iraniërs die het niet eens zijn met het regime zijn daarom in ballingschap gegaan.
De Iraanse regisseur Hoda Taheri noemt zichzelf een politieke vluchteling en woont sinds 2018 in Berlijn. Haar werk draait vooral om kwesties als moederschap, migratie en vrouwelijkheid. Zo kan haar korte film Mother Prays All Day Long misschien niet gelezen worden als een strikt autobiografisch discours maar eerder als een essay over verschillende manieren van leven. Taheri gebruikt niet-professionele acteurs voor haar film en speelt zelf de titelrol. Haar personage Hoda wil met Magdalena trouwen om zo een verblijfsvergunning voor Duitsland te bemachtigen. Maar Magdalena is zwanger van haar vriend. Wat volgt is een studie over het leven, lichamen, moeders en niet in de laatste plaats seksualiteit.
Taheri zet op meesterlijke wijze het Duitse pragmatisme, belichaamd door Magdalena’s nogal strenge en conservatieve moeder, af tegen de ruimdenkende Iraanse levenslust van Taheri’s eigen moeder. De ogenschijnlijk alledaagse en intieme momenten die Hoda en Magdalena delen in een doorsnee Berlijns appartement, worden gezien de politieke context, daden van rebellie. Daarbij schuwt Taheri de controverse niet: Hoda’s naaktheid in de film is meer dan een provocatie. Het “ontsluieren” van zichzelf wordt zowel een persoonlijke als universele daad waarmee ze haar lichaam, vrouwelijkheid, identiteit en uiteindelijk ook zichzelf terug wint.” — Anne Gaschütz
Deze film werd gekozen door Anne Gaschütz, als reactie op Bülent Öztürk’s Houses With Small Windows. Gaschütz is festivalorganisator en programmator, groeide op in Dresden en ging film studeren in Wales. Na haar terugkeer naar haar geboortestad werkte ze bij het productiehuis filoufilm. Sindsdien produceerde ze talloze korte filmprojecten. Ze trad in 2013 toe tot Filmfest Dresden als lid van de internationale selectiecommissie en werd er in juli 2020 mededirecteur. In 2021 werd ze lid van het selectiecomité voor Pardi di domani op het filmfestival van Locarno. Ze is ook een van de initiatiefnemers van Talking Shorts, een online platform dat zich richt op korte filmkritiek. Gaschütz is lid van de European Film Academy.
Een krachtig poëtisch portret van een eerwraak moord in het landelijke Koerdische zuidoosten van Turkije, waar Dilan met haar leven betaalt voor haar verboden liefde voor een jongeman in een naburig dorp.