Als krachtig symbool van iemands identiteit en overtuiging, blijft de schoen een bron van verbluffing. Ook Vincent van Gogh vond inspiratie bij schoeisel. Hoe meer versleten en modderig deze waren, des te dieper de psychologische betekenis. Tijdens de 5de Biënnale van Havana trok Francis Alÿs magnetische schoenen aan en wandelde dagelijks door de straten van de stad om zo de stukjes metaal te verzamelen die hij op zijn pad tegenkwam.

Alÿs (Antwerpen, 1959) woont en werkt in Mexico-Stad en is één van de invloedrijkste kunstenaars van vandaag. Hij werkt met verschillende media — van schilder-  en tekenkunst  tot video en animatie. Via allerlei poëtische en allegorische invalshoeken verkent Alÿs zowel politieke onderwerpen als alledaagse situaties: het duwen van een smeltend blok ijs door de straten van een stad; pogingen om het centrum van een tornado binnen te dringen; het dragen van een lekkend blik verf langs de betwiste grens tussen Israël en Palestina; het uitrusten van honderden vrijwilligers om een kolossale zandduin tien centimeter te verplaatsen. Deze “interventies” worden gedocumenteerd door video’s en roepen meteen de interessante vraag op “waar” het werk van Alÿs zich bevindt. Zijn het performances of acties, ook al waren daarbij veelal geen toeschouwers aanwezig? Is het videokunst of louter registratie?