In Mosul zorgt Nawal voor haar zieke moeder Samia, wiens toestand verslechtert naarmate medicijnen uit de stad verdwijnen. In de paar dagen die ze nog heeft, delen Nawal, haar moeder en hun buurvrouwen kleine momenten van vreugde. De dames zingen, dansen, en vertellen moppen. Te midden van ziekte, armoede en oorlog slagen ze erin om iets afschuwelijks om te zetten in vreugde, en schoonheid te creëren waar de lelijkheid overheerst.
