Uncle Thomas: Accounting for The Days

In het Annie Award winnende ‘Uncle Thomas: Accounting for The Days’ van de Portugese filmmaker Regina Pessoa maken we door de ogen van zijn kleine nichtje kennis met de oom uit de titel. Een ode aan Pessoa's echte oom, die aan een obsessieve-compulsieve stoornis leed maar ook een sleutelfiguur was in haar carrière als filmmaker. Het verhaal ontvouwt zich aan de hand van een brief die ze hem schrijft. Een brief die, zo geeft ze zelf aan, nooit zal worden beantwoord. Het schrijven is een vorm van herinnering, waarin ze haar mysterieuze oom probeert te vatten en ze haar gevoelens voor hem vormgeeft.

Onder de literaire episode houdt zich een veel groter verhaal schuil dat enkele mysteries in stand houdt, waardoor de film gelukkig nooit louter anekdotisch wordt.

Oom Thomas was voor haar erg belangrijk en uitzonderlijk. Hij was geobsedeerd door cijfers en schreef het volledige verloop van zijn dag in notitieboekjes neer, waarmee hij zijn bestaan samenvatte tot een eindeloze rij aan data. Gelukkig kijkt zijn nichtje door die cijferreeksen heen. Thomas was meer dan dat. Hij nam haar mee op de motor om door de velden konijnen, vogels en neerdwarrelende pluimen achterna te vlammen. En hij was de eerste volwassene die er was voor haar als ze het moeilijk had. Een tot in het extreme georganiseerde figuur, ja, maar ook een liefdevol en poëtisch persoon. Haar brief verbindt zijn schijnbaar onverenigbare kanten.

Pessoa brengt haar hoofdpersonages tot leven in een vibrerende zwart-wit wereld met hier en daar rode kleuraccenten. De getekende lijnen zitten zo dicht op elkaar dat er een zekere zwaarte overheerst. Maar de vloeiende overgangen en aandacht voor kleur breken het geheel af en toe open. Net zoals het meisje door het pantser van haar oom breekt.

Onder de literaire episode houdt zich een veel groter verhaal schuil dat enkele mysteries in stand houdt, waardoor de film gelukkig nooit louter anekdotisch wordt. In dit elegante, verfijnde werk staat de complexiteit van onze psychologie centraal, en daarmee ook het belang van mensen die voorbij bepaalde barrières durven en kunnen kijken. Het kleine meisje is daarvoor het ideale vehikel.