1986

In haar films parodieert de Duitse regisseur en fotograaf Ulrike Ottinger cinema-conventies, op zoek naar nieuwe vormen van visueel genot. Daarbij daagt ze de positie van de toeschouwer steeds uit. Veel van haar zeer gestileerde films bevatten ook fantastische elementen.

In deze oefening in ironisch zelfbewustzijn maakt Akerman een film over het thema luiheid, om te kunnen omgaan met haar eigen uitstelgedrag. De film maakt deel uit van een collectief project waarin zeven vrouwen elk een korte film maken over één van de hoofdzonden.