Neverlanding - A Bad Thriller

Een geroutineerde Michael Jackson-imitator maakt zich op voor een show in een vergeten bar. De arena: een hoekige trailer met aanpalend hok te midden desolaat woestijngebied.

Deze interessante premisse is ontsproten aan het brein van filmmaker slash muzikant Wim Reygaert, die eerder met de kortfilm 'Mompelaar' (toen samen met co-regisseur Marc 'Oh Willy' Roels) menig kijkers wist te intrigeren. Tussen het allegaartje MJ-imitatoren steekt die van Wim Reygaert er in 'Neverlanding' met kop en schouders bovenuit, figuurlijk althans. Dit is volbloed Wacko Jacko in meest pure vorm; A Bad Thriller siert er als ondertitel gepast bij.

Het barbaars hulpje dat manieren vertoont van een opgejaagde schaapkameel, de hulpbehoevende gevallen engel en de transformerende voertuigen zijn maar enkele van de vele kunstgrepen die getuigen van visie, humor en kunstzinnig associatief vermogen.

En dan is het tijd voor de show. Wat mag u verwachten? Blood on the dance floor, zoals het een begenadigd epigoon van The King of Pop behoeft. Wim Reygaert trekt, na zijn ode aan dat andere icoon wijlen David Bowie, naar nooitgedachtland; de jongen die niet wilde opgroeien. Opnieuw weet de bebaarde artiest Jan en alleman te verrassen met gitzwarte humor, absurditeit en pure tragiek.