Ego-Echo

De KASK-afstudeerfilm ‘Ego-Echo’ van Ezra Belgrado verbeeldt geen klassiek afgelijnd verhaal, wel enkele filosofische gedachten. Een gevaar bij zo’n abstrahering is dat de uitwerking aan de oppervlakte blijft. Belgrado’s film is gelukkig fascinerend genoeg om die twijfel in het midden te laten.

Bij deze mooie zwart-wit animatie valt meteen ook het uitstekende sounddesign van Arzu Saglam op. De knisperende lakens, het kabbelende water, de dreigende tonen en overheersende voetsappen vormen een perfecte leidraad voor onze geest.

De contrasterende witte en zwarte vlakken illustreren oneindigheid, als eindeloze ruimtes. De aandacht verschuift daardoor naar dat wat niet getekend is en bijna letterlijk tussen de plooien valt. Een figuur loopt tegen de stroom in en twijfelt: omdraaien en meelopen, of het eigen pad volgen? Ondertussen trekken een paar armen laken na laken weg — wit wordt voor zwart ingewisseld, en omgekeerd. De animatie is sterk, al blijft de verbinding tussen ego en echo soms een beetje zoek. Misschien is dat maar goed ook.

‘Ego-Echo’ daagt onze geest uit, zoiets moedigen we alleen maar aan. Welk ego het hardst echoot: it’s up to you.